CHANSEO SHE IS MINE {CUT} 18+

NC CHANSEO

SHE IS MINE 4

หมายเหตุ:เอ่อ...เเนะนำให้อ่านห่างๆจากผู้ใหญ่นะคะ55

ภาษาอาจจะไม่สวยงามเหมือนนิยายเรื่องอื่นๆ ต้องขออภัย

ปล.ย้ำเตือนอีกครั้งคะ. ภาษาไม่สวยงามเหมือนหน้าตาคนเเต่งนะคะ

อ่านจบเเล้วกลับไปอ่านตอนต่อไปได้ที่นี่คะ

http://writer.dek-d.com/baekdo2028/story/viewlongc.php?id=1385486&chapter=6

"พี่ขอโทษนะครับ. ที่ทำให้เราเจ็บ"

"ฮึก. ช่วยซอ. ฮืออ. ช่วย. "

ร่างบางจับมือหนาให้วางลงบนอกอิ่มของตนเอง. เท่านั้นเเหล่ะสติของชานยอลก็พลันขาดพลึงทันที

ยัยเด็กขี้ยั่ว.. 

ริมฝีปากหนาจู่โจมเก็บความหอมหวานจากริมฝีปากเล็ก. ลิ้นร้อนสอดเข้าไปกวาดตอนเอาน้ำหวานในปากจนเเทบหมด. เสียงครางอื้ออึงในลำคอพร้อมกับมือบางที่เกาะไหล่หนาไว้พยุงตัวไม่ให้ไร้เรี่ยวเเรงจนล้มไปกับเตียง

ชานยอลละจากปากอิ่มก่อนจะก้มลงขบเม้มตีตราความเป็นเจ้าของตามซอกคอหอมกรุ่น ริมฝีปากหยักกัดจนผิวขาวๆของซอฮยอนเป็นรอยเเดง. เเต่ในนาทีที่เเรงปราถนาล้นอก ร่างบางกลับไม่รู้สึกเจ็บมีเเต่ความต้องการที่สวนทางขึ้นมาจนรีบร้อนเอาเเต่ใจ. มือบางกระชากเสื้อเชิร์ตของชานยอลให้หลุดออก. กระดุมล่วงตกไปตามเตียง

"อื้อออ!!!  อย่า ..ตะ ตรงนั้นมัน!!"

ไม่ปราณีให้ร่างบาง โทษฐานยั่วอารมณ์หมาป่าให้หิวกระหาย ยอดอกอิ่มทั้งสองข้างถูกชานยอลดูดจนยอดอกเป็นสีเเดงระเรื่อ มือหนาบีบเคล้นด้วยอารมณ์. ซอฮยอนเชิดหน้าครางมือบางขยุ้มผมสีเข้มของชายหนุ่ม ตัวสั่นระริก ยามที่อีกฝ่ายขบเม้มกัดเล่นราวกับอกเธอเป็นขนมหวาน

จิกข่วนไปที่ไหล่หนา เมื่อรู้สึกเสียวจนจะไม่มีเเรง. ชานยอลค่อยๆดันร่างซอฮยอนให้นอนราบไปกับเตียง. ก่อนจะใช้สายตาที่เต็มไปด้วยความต้องการพอๆกับร่างบางที่กัดริมฝีปากยั่วอย่างเชื้อเชิญไล่มองก่อนจะกดยิ้มลึกจน ซอฮยอนเเทบจะระเหยกลายเป็นไอเพราะสายตานั้น. ถอดกางเกงเเสล็คสีเข้มของตนเองออกก่อนจะกระโจนทาบทามตัวเองกกร่างบางไว้ในอ้อมกอดตนเอง

ถ้าซอฮยอนยังยั่วอารมณ์ให้เขาอยากจะจับกดอยู่ตลอดเวลาหล่ะก็

เห็นที ถ้าได้เเต่งงานอยู่กินกันไป ทายาทคงจะโผล่มาให้ได้ตระกูลปาร์คชื่นชมในเร็ววัน

"น้องรู้สึกยังไงครับ. รู้สึกดีหรือเปล่า"

ปากก็ถามเเต่มือไม่ว่างเหมือนปากไล่ลูบไล้ทั่วกายสาวเหมือนเร้าอารมณ์ให้อีกฝ่ายต้องการเขาจนเขาทนไม่ได้. เเม้ว่าตอนนี้ความอดทนเขาจะอยู่ในจุดต่ำที่สุดเเล้วก็ตาม. เเต่ร่างบางไม่ตอบได้เเต่เม้มปากสะกัดกลั้นอารมณ์ยามที่ใบหน้าของร่างสูงไล่ต่ำไปจนถึงที่สงวนของเธอ

ชานยอลหยัดตัวขึ้นรั้งขาเรียวให้พาดมาที่ไหล่ ซอฮยอนรู้สึกหน้าร้อนจนไข้เเทบขึ้นเมื่อดวงตาคมจ้องมองช่องทางรักสีหวานด้วยเเววตาดุดันเเละร้อนเเรงจนร่างบางอยากจะกริ๊ดระบายออกมาให้รู้เเล้วรู้รอด. เขินก็สุดจะเขินเเต่ความต้องการที่ไม่มีท่าทีจะลดน้อยลงนี่สิ. มันช่างทรมานเสียจริง

"อ๊ะ!!  อ่าา. อื้อออ.  ดะ. เดี๋ยว. อื้อออ!!"

ร้องครางออกมาอย่างสุดจะกลั้น.ลิ้นหนาเเทรกตัวเข้าไปในช่องทางสีสวย ชอนไชเข้าไปลึกจนขาเรียวสั่นระริก. ใบหน้าหล่อเเนบซบไประหว่างขา. มือบางกำผ้าปูเเน่น. สะบัดหน้าไปมา. เผลอเเยกขาออกให้อีกฝ่ายสัมผัสตนเองมากกว่านี้. เสียงชื้นเเฉะที่ดังก้องอยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยเสียงครางของเธอทำให้ซอฮยอนเเทบอยากจะขาดใจตายเสียตรงนี้. เเต่ร่างสูงก็ยังคงทำหน้าที่ได้ดี. มือหนาก็ไม่อยู่เฉย บีบเคล้นก้นอวบให้คลายความเกร็งลง. 

"อ๊ะ. อื้อ.  ซิ้ดด.  อ่าา "

ยิ่งครางดังเท่าไหร่ ชานยอลก็ยิ่งถูกใจเเละลงโทษหนักกว่าเดิม. 

"อ๊ะ .. มัน. อิ๊. อ่าาา"

ปลายทางสวรรค์ในขั้นเเรกที่เข้ามาถึงกระตุกเกร็งร้องออกมาเต็มเสียงก่อนจะทรุดลงไปกับเตียง

หอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน. เสียงหัวเราะเบาๆที่ดังตามมาทำให้ร่างบางต้องปิดเปลือกตาเพื่อหนีความอาย

ฟอด~

"ทำไมเเก้มน้องหอมเเบบนี้ครับ. "

ยิ่งเสียงทุ้มเเหบพร่าที่ดังใกล้ๆหูเล็กยิ่งทำให้เขินจนตัวเเทบเเตก. ใครให้เขามาทำตัวอบอุ่นร้อนเเรงเเบบนี้กัน หัวใจดวงน้อยๆสั่นไหวไม่หยุด

"จะ. จะไปรู้ได้ยังไง!"

เหมือนฤทธิ์ยาจะเริ่มอ่อนหายไปตามเวลา. ซอฮยอนถึงได้เริ่มมีสติที่เข้าที่เข้าทางมากขึ้นเเต่ก็ยังไม่เต็มร้อย. รู้สึกตัวเบาหวิวเพราะการปลดปล่อยเมื่อกี้

"น้องซอครับ. น้องซอ"

"หืมมม"

เสียงทุ้มที่เรียกชื่อเธอทำให้ซอฮยอนลืมตัวลืมตาก่อนจะขานรับ. เเต่พอสมตากับดวงตาสีนิลที่ดึงดูดให้เธอจมดิ่งไปในห้วงอารมณ์ปราถนาเเล้วเธอกลับหลบสายตาไม่ได้อีก

"ยังร้อนอยู่ไหมครับ. ?"

"ร้อน. ฮึก. ร้อน. ยังร้อนอยู่เลย"

เป็นคนขี้โกหกตั้งเเต่เมื่อไหร่กันซอฮยอน. เเค่เผลอสบตาก็พร้อมจะถวายตัวให้ผู้ชายคนนี้หรือยังไง

เเต่ถ้าต่อให้เป็นคนใจเเข็งขนาดไหน ใครได้ลองมาอยู่ใต้ร่างผู้ชายคนนี้ก็ปฏิเสธความดึงดูดไม่ได้หรอก

"ถ้างั้น....พี่จะไม่หยุดเเล้วนะ"

". อะ.  อื้อ!..."

พยักหน้าเบาๆเป็นเชิงยินยอมก่อนจะเบนหน้าหลบสายตาร้อนเเรงที่ถูกส่งมา. 

"อ๊ะ!!  อื้อออ. เจ็บ!"

นิ้วร้อนที่เเทรกเข้ามาไม่บอกกล่าวทำให้ร่างบางเจ็บเเต่มันก็เสียวซ่านจนต้องครางออกมา. ชานยอลค่อยๆขยับนิ้วมือของตัวเอง. ช้าๆ. เพียงเเค่นิ้วเดียวช่องทางรักสีสวยยังรัดเเน่นขนาดนี้ ปาร์ค ชานยอลไม่อยากจะคิดยามที่ตนเองหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับร่างบางเลย. เขาคงจะรู้สึกทรมานยิ่งกว่าร่างบางตรงหน้าเป็นไหนๆ

ใบหน้าหวานซับสีเลือดฝาด รอยเเดงที่ถูกชานยอลตรีตราขบเม้มเป็นจุดๆเรียกความพึงพอใจจากสายตาคมเป็นอย่างดี. ร่างบางขมวดคิ้มมุ่น อึดอัดเหลือเกิน ได้เเต่จิกทึ้งผ้าปูเตียงอย่างต้องการระบายอารมณ์ เจ็บเเสบพอๆกับเสียวซ่านยามที่ร่างสูงขยับนิ้ว หยาดน้ำหวานหลั่งรินลงมาจนเปียกชุ่มชานยอลรั้งคนตัวเล็กให้เขยิบเข้ามาใกล้ ก่อนเเทรกเพิ่มจำนวนนิ้วไปเรื่อยๆเพื่อให้คลายความรัดเเน่นที่โอบล้อม

เสียงครวญครางของซอฮยอนทำให้ร่างสูงอดไม่ได้ที่จะหยัดตัวขึ้นไปจูบปลอบประโลม มันผิดวิสัยไปเสียหน่อยที่เขาจะมีความอดทนต่ำเเละสะเพร่าเช่นนี้. เเม้อยู่ต่างนอกต่างเมืองจะมีเล่นสนุกตามประสาผู้ชายบ้างเเต่ก็ไม่เคยพลาดที่จะป้องกันทุกครั้ง. เป็นเเค่เพียงสนองความต้องการทั่วๆไปไม่หวังจะผูกมัดใคร. เเบคฮยอนรู้จักเขาในข้อนี้ดี. 

เเต่ครั้งนี้ไม่. เขาเป็นผู้ชายคนนึงที่หลงรักซอฮยอนอย่างหมดหัวใจ ต้องการมอบตัวตนทั้งทางกายเเละทางใจให้กับหญิงสาว. ให้ปาร์คชานยอลเป็นผู้ชายของซอฮยอน. ไม่คิดจะป้องกัน ไม่คิดจะรุนเเรงหรือทำเพียงเพราะเพื่อปลดปล่อย. เขาอยากให้ร่างบางรู้สึกเหมือนกำลังถูกเขาบอกรักด้วยภาษากาย. มากกว่ามองว่าเป็นการช่วยเหลือเพื่อให้หมดซึ่งเเรงปราถนาไป

กล่องสี่เหลี่ยมที่ถูกวางไว้ในคอนโซลรถ ไม่คิดจะหยิบขึ้นมา ทั้งๆที่รู้ว่าต้องได้ใช่...

ปาร์ค ชานยอลก็เเค่ผู้ชายเห็นเเก่ตัวคนนึงเท่านั้น....

เพราะยังไงซอฮยอนต้องเป็นของเขา. หัวใจต้องเป็นของเขา ร่างกายก็ต้องเป็นของเขา!

"คะ. คุณ. อึก"

เงยหน้าสูดปากครางยามที่ชานยอลก้มลงหยอกล้อกับยอดอก. มือหนาก็ไม่ได้ลดเเรงขยับลงเเต่อย่างใดซ้ำอย่างเพิ่มความเร็วจนร่างบางสั่นระริกเพราะใกล้จะปลดปล่อย. มืออีกข้างก็บีบเคล้นอกอิ่มนวดคลึงจนเเดงเป็นรอยมือ ซอฮยอนรู้สึกสมองขาวโพลนไปทั่ว 

มีเพียงเสียงชื้นเเฉะเเละเสียงครางของตัวเองที่น่าอาย

"คนเก่ง..เรียกพี่ใหม่สิครับ"

"อ๊ะ!!  อื้อ. อื้มมม "

"คนดี. ไหนเรียก พี่ชานยอล.."

"พะ. ..อ๊า. พี่ชานยอล!"

กระตุกเกร็งทั่วร่าง. ก่อนจะค่อยๆทรุดตัวลงเมื่อไขว่คว้าเเรงปราถนาที่ตนเองต้องการได้. หยาดน้ำตาสีใสค่อยๆหลั่งรินลดลงเเก้มเนียน. มันทั้งเเปลกใหม่เเละมีผลกับหัวใจที่เต้นอยู่เหลือเกิน

ทรมานเเละมีความสุขกับสิ่งที่ร่างสูงทำให้. ความคิดกับจิตใจสวนทางกันไป ในสมองสั่งว่าให้หยุดการกระทำทุกอย่างลง เเต่ตัณหาราคะที่เผาจิตใจทำให้เธอไม่อยากจะหยุดสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นเลย ซ้ำหนักยังอยากรู้อยากลองมาขึ้นเรื่อยๆ

ทุกอย่างหยุดลงพร้อมกับหัวใจที่เต้นเเรงขึ้น. เมื่อต้นขาอวบสัมผัสกับบางอย่างที่เเทรกเเทรงเข้ามา สัมผัสเเกร่งตึงที่ผงาดอยู่ใกล้ๆ ทำให้เธอทั้งกลัวทั้งตื่นเต้นเม็ดเหงื่อผุดขึ้นบนใบหน้าหวาน กัดริมฝีปากอย่างสกัดกั้นอารมณ์

"น้องซอครับ. น้องซอ"

เรียกร่างบางด้วยน้ำเสียงยั่วยวนเเหบพร่าจนคนฟังยังอดจะอายไม่ได้. มือบางละจากผ้าปูมาปิดหน้าตัวเองไว้ กลั้นเขินให้ถึงที่สุด. 

ถูไถเเก่นกายใหญ่ลงกับกลีบดอกไม้บางที่เเดงฉ่ำจากฝีมือตนเอง. อยากจะกดลงไปใจจะขาดเเต่อยากจะเเกล้งคนตรงหน้า อยากให้อีกฝ่ายเรียกร้องเขาจนทนไม่ได้

"อื้มม. อ่าา. มัน อ๊ะ!"

"มันรู้สึกยังไงครับคนเก่ง"กดยิ้มมุมปาก โน้มตัวเข้าไปใกล้ๆเเต่ไม่ยอมสอดใส่เข้าไปสักที

ร่างบางสั่นไปทั้งตัวจะทนไม่ไหวกับความเสียวซ่านที่พลุ่งพล่าน. อยากให้อีกฝ่ายกระทำดั่งที่ใจต้องการเเต่ก็อายเกินกว่าจะเอ่ยปากขอ.  

ชานยอลเคล้นก้นอวบรั้งร่างบางขึ้นมานั่งตักสัมผัสเเนบชิดในทุกสัดส่วนทำให้ซอฮยอนน้ำตาไหลออกมา อายก็อายเสียวก็เสียวไม่รู้เมื่อไหร่คนตัวโตจะเริ่มเสียที

"อะ. อย่าเเกล้ง. ฮึก. "

"ขอร้องพี่สิครับ"

"อึก. อื้ออ. อื้มม"

ความอดทนเริ่มหมดลง. เเต่อยากขอความเมตตาจากร่างบางเป็นครั้งสุดท้าย อย่างน้อยก็เพื่อความสบายใจ. มือหนาจับมือเล็กทั้งสองข้างออกพร้อมกับสบตาดวงกลมที่จ้องมองมา นัยตาหวาดเยิ้มที่เจือไปด้วยความต้องการเต็มเปี่ยมทำให้ชานยอล ยอม. ยอม ศิโรราบให้กับซอฮยอนเเล้วทั้งกายเเละใจ

"น้องขอร้องพี่สิครับ"

"ฮึก พะ พี่ชานยอล"

"พี่รักเรานะซอฮยอน"

สิ้นคำพูดตัวของซอฮยอนถูกอุ้มนั่งลงบนตักเเกร่ง เเก่นกายใหญ่เเทรกเข้าไปในกลีบดอกไม้ที่มีน้ำหวานติดอยู่. ซอฮยอนกรีดร้องครวญครางเสียงดัง ถลาเข้าสู่อ้อมกอดชายหนุ่มทั้งเจ็บเเละจุกจนน้ำตาไหล. เลือดไหลหยดเลอะเเก่นกายใหญ่ก่อนจะเปรอะเปื้อนลงบนผ้าปู มือบางจิกไปที่เเผ่นหลังเเกร่งจนเลือดซิบ

เสียงลมหายใจของทั้งสองคนดังก้องไปทั่วห้องชานยอลยังคงไม่ขยับตัวรอให้ช่องทางรักปรับตัวเสียก่อน. ในขณะที่ซอฮยอนสะอื้นเพราะเสียวไปถึงปลายเท้ามันทั้งคับเเน่น จุกเจ็บลึกจนร้องไม่ออก

ร่างสูงลูบเเผ่นหลังเนียนเเผ่วเบา กดจูบซ้ำๆที่หัวไหล่มน. เป็นเชิงปลอบประโลมให้ผ่อนคลาย

ซอฮยอนสูดลมหายใจเข้าลึกๆเมื่อความรู้สึกเจ็บเริ่มหายไปมีเพียงความคับเเน่นเเละเสียวซ่านสะโพกมนค่อยๆขยับไปเองโดยอัตโนมัติ. ร่างสูงเเหงนหน้าขึ้นกัดฟันเมื่อรู้สึกถึงความรัดเเน่นของร่างบาง. เเต่มือหนายังคงช่วยประคองเอวบางให้กดลงมายังเเก่นกายของตนเอง

"อ๊ะ. อึกก อ่าา. อื้ออ. "

เสียงเนื้อกระทบเนื้อเร่งเร็วขึ้นตามอารมณ์ปราถนา ซอฮยอนลืมความอายที่มีจนหมดสิ้น จู่โจมร่างสูงโดยที่ไม่ทันตั้งตัว. จูบตามสันกรามเเละเเก้มสากด้วยความไม่ประสีประสา. เกาะเกี่ยวคอเเกร่งใช้พยุงตัวเอง. สบสายตากับดวงตานิล. ชานยอลเด้งสะโพกเเกร่งสวนซอฮยอน ทำให้ร่างบางที่กำลังทำหน้าที่เป็นอย่างดีต้องเกร็งหน้าท้องมนเเละเเหงนหน้าสูดปากคราง

บทรักยังคงดำเนินต่อไปอยู่เนื่องๆ ชานยอลไม่เคยคิดว่าจะค้นพบอีกตัวตนนึงของตนเอง

เเต่ตอนนี้เขารู้. เขารู้ว่าเขาเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังกลืนกินเเม่กวางน้อยเเทบไม่เหลือเเม้เเต่กระดูก

จองจำทุกห้วงสัมผัสให้ตราตรึงในใจหญิงสาว

จะนุ่มนวลเเต่ร้อนเเรงให้มากที่สุด

จะฝังเเทรกเเก่นกายลึกให้อีกคนทรมานเเละสุขสม

"ฮึก. อ่าาา. ซิ้ดด. อื้มม. "

ริมฝีปากบางเเดงเจ่อเพระถูกกดจูบจนมุมปากช้ำ. สะโพกบางสั่นระริก ซบใบหน้านวลไว้กับอกอุ่น. เหนื่อยกายทว่าใจกับเต้นรัวเเรงไม่หยุด. เหงื่อที่ชะโลมเต็มตัวทั้งสองทำให้รู้ว่ากิจกรรมที่กำลังทำนั้นเร่าร้อนขนาดไหน. จิกทึ้งร่างสูงเพราะทนกับความร้อนเเรงที่อีกฝ่ายมอบให้ไม่ได้ 

"มัน อึก. ..จะ. อื้ออ"

พูดกระท่อนกระเเท่น เพราะโดนสวนเเก่นกายจนตัวลอย เหมือนถูกโยนขึ้นฟ้าเเละถูกกระชากตกลงมาอย่างเเรง ช่างเป็นความสุขที่หอมหวานเสียจริง. 

ชานยอลรั้งขาเรียวให้พาดกับเอวสอบก่อนจะโน้มตัวอีกฝ่ายนอนราบไปกับผืนเตียงเมื่อรู้สึกถึงความร้อนที่รัดตึงเเก่นกายจนเเทบจะปริเเตก. ซอฮยอนหันหน้าซบหมอนทั้งกัดเม้มริมฝีปากจนเลือดซิบ. ร่างสูงใช้มือที่ว่างอยู่เช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นตามหน้าผากมนอย่างเบามือ. เเต่เบื้องล่างกับรุนเเรงเเละ

ถาโถมจนเสียงดังลั่น. 

"อ่า า..น้องซอ"

"ฮึก. เเรง! อื้อ. มัน"

"เรียกชื่อพี่...!"

"ไม่. อะ อ๊า!!"

"เรียก!'

"พะ พี่ชานยอล!!!  อิ๊ อ่าา"

"รัก รัก. รักนะครับ "

"ฮืออ. อื้อออ อัก. อ่าา"

เสี้ยวนาทีรู้สึกเบาหวิวไปทั้งร่าง. ความรู้สึกดีถาโถมเข้ามาจนล้น หลับตาปิดสนิทคิ้วเล็กขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกถึงมวลท้องที่ตีตื้น. 

เเรงตอดรัดจากช่องทางรักถี่ยิบ ชานยอลกัดฟันเเน่นเร่งจังหวะรักเป็นช่วงสุดท้ายก่อนจะกระตุกเบาๆ น้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งสู่กลีบดอกไม้บางสีช้ำทันทีจนล้นออกมาเปรอะเปื้อนเรียวขาสวย

"เเฮ่ก. เเฮ่ก "

ถอดถอนเเก่นกายออกมาทีเดียว ร่างบางเผลอกระตุกร่างตาม ตอดรัดเเน่นถึงเสี้ยวนาทีสุดท้าย

ผลอยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน. ชานยอลยิ้มอย่างเอ็นดู ยกผ้าห่มผืนหนาคลุมร่างไว้ เเทรกตัวไปกอดก่ายอีกฝ่ายเข้าสู่อ้อมอก. ซอฮยอนขยับเล็กน้อยมีเสียงครางเจ็บปวดออกมาเบาๆก่อนเเขนเรียวจะพาดไปที่หน้าท้องเเกร่ง. จมูกเล็กฝังเข้าที่คอร่างสูง

ยัยเด็กขี้ยั่ว...

พี่ไปไหนไม่รอดเเล้วนะ. ซอฮยอนอ่า....

หลงจะเเย่อยู่เเล้ว...ยัยเด็กน้อยเอ้ย!